پرخاشگری کلامی شامل طغیان های عاطفی است که در آن دانش آموز پرخاشگر به صورت لفظی به همکلاسی ها، معلمان و دیگر شخصیت های معتبر حمله می کند. بسته به سن کودک، آنها ممکن است با مسخره کردن، تحقیر کردن همکلاسی های خود رفتار کنند. برخی از دانش آموزان به طعنه، تهدید، فحاشی و مشاجره مداوم با معلمان و دیگر مراجع متوسل می شوند. ( روش های برخورد با پرخاشگری دانش آموزان )

همانقدر که پرخاشگری کلامی می تواند آزاردهنده و نگران کننده باشد، پرخاشگری فیزیکی موقعیت را به سطح دیگری می برد. لگد زدن، مشت زدن، گاز گرفتن، تف کردن، و پرتاب اشیاء مجاور همگی از راه های رایج برای ابراز پرخاشگری فیزیکی دانش آموزان مشکل هستند. پرخاشگری فیزیکی دانش آموزان اغلب متوجه یک یا چند نفر می شود. با این حال، یادآوری این نکته مهم است که به ندرت یک حمله شخصی است که ریشه در بیزاری از یک فرد خاص دارد. ( روش های برخورد با پرخاشگری دانش آموزان )

اکثر مردم خرابکاری را به کودکان بزرگتر با مشکلات پرخاشگری نسبت می دهند، اما همیشه اینطور نیست. خرابکاری نه تنها شامل آسیب رساندن به اموال بلکه سرقت نیز می شود. دانش آموزان کوچکتر ممکن است مواد کلاس یا وسایل شخصی را خراب کنند. دانش آموزان مسن تر اغلب تجاوز خود را به مدرسه یا اموال شخصی معطوف می کنند. در بیشتر موارد، قصد برانگیختن واکنش است، نه لزوما آسیب رساندن، سرقت یا ارتکاب جرم. ( روش های برخورد با پرخاشگری دانش آموزان )

هیچ پاسخ یکسانی برای اینکه چرا دانش آموزان پرخاشگری نشان می دهند وجود ندارد، اما چندین عامل اساسی مشترک وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. الگوسازی شامل تقلید دانش آموزان از رفتار والدین، خواهر و برادر بزرگتر، همسالان یا سایر افرادی است که از آنها تقلید می کنند. تقویت همسالان گاهی اوقات وقتی به عنوان توجه مثبت تلقی می شود، پرخاشگری دانش آموزان را تشدید می کند. کودکانی که فاقد مهارت های اجتماعی و توانایی مقابله با موقعیت های استرس زا هستند، گاهی اوقات پرخاشگرانه رفتار می کنند. همین امر در مورد کودکانی که عزت نفس پایینی دارند نیز صادق است. در این سناریوها، خشم باعث رفتارهای خصمانه می شود. هنگامی که کودکان احساس می کنند قادر به کنترل رفتار خود نیستند، اغلب منجر به مشکلات عزت نفس می شود. ( روش های برخورد با پرخاشگری دانش آموزان )

یکی از مهم ترین نکاتی که باید در برخورد با پرخاشگری دانش آموزان به خاطر بسپارید، پرهیز از تشدید وضعیت است. واکنش شما مسیر بعدی و رویدادهای بعدی را تعیین می کند. طبیعی است که معلم سعی کند با استفاده از نظم و انضباط یا اعمال اقتدار خود، دوباره کنترل دانش آموز، کلاس و موقعیت را به دست آورد. مشکل این است که دانش آموزی که از قبل ناامید شده است، هنگامی که با مخالفت یا مقاومت مواجه شود، به طور فزاینده ای آشفته و پرخاشگر می شود. یک رویکرد جایگزین شامل تلاش برای استدلال با دانش آموز متخاصم است. این معلمان تشخیص می‌دهند که رفتار پرخاشگرانه دانش‌آموز یک حمله شخصی نیست، بلکه ناتوانی آن‌ها در مدیریت صحیح احساساتشان است. مشکل این تکنیک این است که اغلب به بن بست می انجامد. حالا معلم انرژی زیادی را هدر داده بدون اینکه راه حلی پیدا کند. ( روش های برخورد با پرخاشگری دانش آموزان )